سنت الهی در مخلوقات چنین اقتضا کرده است که ویژگی‌های آن‌ها را دوگانه و در عین حال مکمل یکدیگر قرار دهد؛ پس الله متعال زن را مکمل مرد و مرد را مکمل زن قرار داده است!
این امر، چارچوب‌بندی غربی را که سعی در تطبیق زنانگی به‌عنوان رقیب مردانگی دارد، و پیوند هر یک را به تکامل خاص خود بدون نیاز به دیگری محدود می‌کند، از بین می‌برد!
از کمال زنانگی این است که زن احساس نیاز و تکامل با مرد داشته باشد. از همان آغاز خلقت، الله سبحانه‌وتعالی نخستین نفس بشری، یعنی آدم علیه‌السلام را آفرید و از او همسرش، حوّا علیها السلام را خلق کرد تا به او آرامش دهد و او را تنها رها نکرد!
در آرامش میان زن و شوهر، نوعی کشش و جاذبه فطری نهفته است که هر دو بر اساس آن آفریده شده‌اند! نیاز تو به‌عنوان یک زن به مرد، ضعف نیست، بلکه فطرت است، برخلاف آنچه در پشت تبلیغات و پرده‌های نمایش به تصویر کشیده می‌شود که قدرت تو در بی‌نیازی از مرد است؛ این از فریب‌های شیطان برای نفس انسان است!
او نیاز را به‌عنوان امری ناقص جلوه می‌دهد که زن را به ورطه خواری و تحقیر می‌کشاند، در حالی که خلقت بر این اساس بنا شده است تا زنانگی زن حفظ شود!
زن، موجودی‌ست که ذاتاً چشمه‌ای از محبت، لطافت، ظرافت و زیبایی است، اما این ویژگی‌ها در گفتارهای فریبندهٔ و تحریف‌شده مخدوش شده‌اند. زن می‌جنگد، فریاد می‌زند، مردان را می‌ترساند، و تنها برای این‌که گفته شود: فلان زن بر فلان مرد پیروز شد، پُست‌های مهم را به دست می‌گیرد! حتی در پوشش خود از مردان تقلید می‌کند!
این عین نقصان است!
این‌که زن خوی و طبیعت جنس دیگر را برگزیند، جزئیات زندگی او را بپذیرد و ویژگی‌ها و احساسات او را اتخاذ کند، فقط برای این‌که بر او پیروز شود، کجای این رفتار، ویژگی خاص زنانگی را حفظ می‌کند؟!
برابری و رقابت با مرد، بزرگ‌ترین توهین به زن است!
لباس تو باید لباس زنانه بماند؛ از همین رو، الله عز وجل برای زنان چیزهایی را حلال کرده که برای مردان حرام است، مانند ابریشم و طلا. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمودند:
" إنَّ هذَين حرامٌ على ذكورِ أُمَّتي، حِلٌّ لإناثهم" [صحيح/ صححه الألباني].
يعنى: «این دو (طلا و ابریشم) بر مردان امت من حرام و برای زنانشان حلال است».
همچنین، هر آنچه که مخالف زنانگی است، از جمله شباهت به مردان در پوشش، رفتار و سلوک، برای زن حرام شده است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم نهی فرمودند که زن لباس مردانه بپوشد و فرمودند:
"ثلاثٌ لا يدخُلونَ الجنَّةَ، ولا ينظرُ اللَّهُ إليهم يومَ القيامةِ: العاقُّ والدَيهِ، والمرأةُ المترجِّلةُ المتشبِّهةُ بالرِّجالِ، والدَّيُّوثُ"[ صحیح/ صححه الألباني).
يعنى: «سه نفر هستند که وارد بهشت نمی‌شوند و الله در روز قیامت به آنان نظر نمی‌افکند: کسی که نافرمان والدین باشد، زنی که خود را شبیه مردان کند، و مردی که غیرت نداشته باشد».
زنان هیچ نیازی ندارند که خود را درگیر سختی‌های زندگی و رقابت‌های مردان کنند! چه رسد به این‌که برخی زنان راه تحقق شخصیت خود را در رقابت با مردان ببینند!
برای حفظ عفت و کرامت زنان، الله متعال امر فرموده است که:
﴿ وَلا يُبدينَ زينَتَهُنَّ إِلّا لِبُعولَتِهِنَّ أَو آبائِهِنَّ أَو آباءِ بُعولَتِهِنَّ أَو أَبنائِهِنَّ أَو أَبناءِ بُعولَتِهِنَّ أَو إِخوانِهِنَّ أَو بَني إِخوانِهِنَّ أَو بَني أَخَواتِهِنَّ أَو نِسائِهِنَّ أَو ما مَلَكَت أَيمانُهُنَّ أَوِ التّابِعينَ غَيرِ أُولِي الإِربَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفلِ الَّذينَ لَم يَظهَروا عَلى عَوراتِ النِّساءِ ..﴾ [النور: ٣١]
ترجمه: «و زینت‌های خود را آشکار نکنند، مگر برای همسرانشان، پدرانشان، پدران همسرانشان، پسرانشان، پسران همسرانشان، برادرانشان، پسران برادرانشان، پسران خواهرانشان، زنان (هم‌جنس) خود، کنیزانشان، مردان خدمتکاری که تمایلی به زنان ندارند، یا کودکانی که از امور مربوط به زنان آگاهی ندارند» (نور: ۳۱).
همچنان، الله متعال زنان را به نظافت و آراستگی سفارش کرده است. بلند بودن ناخن‌ها نشانه زنانگی نیست، بلکه نشان‌دهنده عدم نظافت است!
ابوایوب ازدی می‌فرماید:
أتى رجُلٌ إلى النَّبيِّ ﷺ يسأَلُه عن خبَرِ السَّماءِ وأظفارُه كأظْفارِ الطَّيرِ، فقال: "يَجِيءُ أحدُكم، فيسأَلُني عن خبَرِ السَّماءِ وأظفارُه كأظْفارِ الطَّيرِ، تجتمِعُ فيه الجَنابةُ والتَّفثُ"( إسناده ضعیف).
مردی نزد پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم آمد و از خبر آسمان پرسید. پیامبر فرمودند: «یکی از شما درباره خبر آسمان می‌پرسد، در حالی که ناخن‌هایش مانند پنجه‌های پرندگان است و در آن‌ها آلودگی و ناپاکی جمع می‌شود».
این مسئله‌ای است که باید به آن توجه داشت، زیرا در رسانه‌ها، ناخن‌های بلند را به‌عنوان نمادی از زنانگی تبلیغ می‌کنند، در حالی که در حقیقت، آن‌ها منبع آلودگی و بی‌نظافتی هستند!
از کمال وقار و حیا، اعتدال در راه رفتن و پرهیز از حرکات ناشایست و نمایشی است: ﴿وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ ﴾
«و پای خود را بر زمین نکوبند تا زینت‌های مخفی‌شان آشکار شود» (نور: ۳۱).
همچنین، از سخن گفتن با ناز و عشوه که زمینه‌ساز فتنه و فساد است، نهی شده‌اند:
﴿فَلا تَخضَعنَ بِالقَولِ فَيَطمَعَ الَّذي في قَلبِهِ مَرَضٌ وَقُلنَ قَولًا مَعروفًا﴾ [الأحزاب: ٣٢]
«پس با نرمی و کرشمه سخن نگویید تا کسی که در دلش بیماری است، طمع نورزد و گفتاری شایسته بر زبان آورید» (احزاب: ۳۲).
پس، زن از سخن گفتن منع نشده است و صدای او نیز عیب نیست، بلکه موظف است که گفتاری نیکو و شایسته داشته باشد.
نه صدای بلند، نشانه زنانگی است و نه تقلید از زنان جاهلیت!
بلکه زنانگی، همان حیا، عفت، پاکدامنی و دوری از فتنه‌ها است. این احکام برای حفاظت از زن در برابر گرگ‌های درنده، دور نگه داشتن او از انحراف و انحطاط، و حفظ شرافت و عفت او مقرر شده‌اند!
